Stres - niebezpieczny towarzysz, czy podstępny zabójca?

       #stres #zdrowie #choroby

          Jest niebezpieczny i podstępny - w swoim oddziaływaniu na człowieka przypomina skrytobójcę, który początkowo nie zdradza swoich intencji i jest tolerowany, nawet oswajany. W pewnych okolicznościach może okazać się pomocny, potrafi zmotywować do wytężonej pracy, czy wzmożonego wysiłku. Kiedy jednak towarzyszy nam zbyt długo i gdy jest zbyt intensywny, odwraca się do nas plecami, niczym zdradzona kochanka i częstuje porcją trucizny.

        Powyższą metaforą, rodem z powieści Agathy Christie, pozwoliłem sobie opisać szereg reakcji i procesów fizjologicznych, które zachodzą w organiźmie człowieka w wyniku stresu. Wszyscy znamy je z własnego doświadczenia, są tak naturalne i częste, że dawno przestaliśmy zwracać na nie uwagę. "Zimne ręce", "kołatanie serca", suchośc w ustach, przyspieszony oddech, nadmierna potliwość - to właśnie znane nam odczucia będące efektem tak zwanej reakcji moblizacyjnej. Polega ona na przygotowaniu organizmu do walki lub ucieczki poprzez wzrost napięcia mięśni, wzrost ciśnienia tętniczego krwi, przyspieszenie akcji serca i uwolnienie glukozy do krwioobiegu. Kiedy zagrożenie mija nasz organizm powraca do równowagi i  niejako automatycznie wrzuca niższy bieg.

       Idąc dalej tym tropem, stwierdzam, ze porównanie człowieka do silnika spalinowego jest jak najbardziej na miejscu, ponieważ nasz organizm jest równie skomplikowany jak diesel z turbodoładowaniem i niestety równie awaryjny. Podobne zrywy, jakie obserwujemy w naszych ciałach podczas reakcji mobilizacyjnej, zostały zaprojektowane przez "Matkę Naturę" jako krótkotrwałe i niezbyt częste ponieważ są dla nas niekorzystne. Nadmierna mobilizacja organizmu moze skutkować między innymi: trwałym nadciśnieniem tętniczym, chorobami skóry, cukrzycą, chorobami układu pokarmowego (biegunki, zaparcia, niestarwność, nadmierny apetyt) bólami mięśniowo - szkieletowymi, zwłaszcza bólem pleców w okolicy lędźwiowo - krzyżowej (efekt nadmiernego napięcia mięśni w wyniku reakcji "walcz - uciekaj"), bólami głowy, migreną, wrzodami żołądka i dwónastnicy, zapaleniem stawów i obniżeniem odporości.

        Wymienione powyżej dolegliwości to tzw. choroby z przystosowania, czyli uszkodzenia narządu lub tkanki wskutek długotrwałego działania stresu. Występują bardzo indywidualnie i to jaki organ ucierpi u danej osoby wynika w dużej mierze z cech genetycznych, trybu życia czy sposobu odżywiania.

            Nie ulega jednak wątpliwości, że nadmierny stres ma istotny i negatywny wpływ na organizm człowieka. Najbardziej skrajnym dowodem na poparcie tej tezy jest Karoshi - śmierć z przepacowania. Tym terminem nazwano powtarzające się w Japoni nagłe zgony, których bezpośrednią przyczyną był stres połączony z nadmierną pracą - ponad 60 godzin w tygodniu. Co ciekawe najczęściej dotyka osób które osiągnęły sukces i wcale nie występuje wyłacznie w Japoni. Osobom zainteresowanym tym tematem polecam artykuł na stronach "Obserwaora Politycznego" zatytułowany "Karoshi - zapracuj na swoją śmierć"

          Czy zatem, wobec przedstawionych powyżej faktów z dziedziny medycyny i psychologii, powinniśmy unikać stresu i zupełnie wyeliminowac go z naszego życia? Oczywiście - pomijając fakt, że jest to niemożliwe - trzeba powiedziec, że również było by to bardzo niezdrowe. Wsród schorzeń wywołanych zbyt niskim poziomem stresu wymienia się niedoczynność tarczycy, reumatoidalne zapalenia stawów, czy niektóre rodzaje depresji.

         Nie jest żadną tajemnicą, że aby zachować zdrowie i cieszyć się dobrym samopoczuciem należy zachować równowagę pomiędzy stresem a relaksem i pracą a odpoczynkiem. Być może drogowskazem do tego celu bedzie dla nas konferencja OSPSBHP i CIOP. 

Bibliografia:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kar%C5%8Dshi

http://pl.wikipedia.org/wiki/Stres_w_pracy

http://www.praca.ffm.pl/zdrowotne konsekwencje stresu zawodowego

Portal CIOP - Stres w środowisku pracy

Irena Heszen - "Psychologia Stresu"

Elliot Aronson "Człowiek- istota społeczne"

http://www.pznamazowszu.ehost.pl/stowarzyszenie.htm